1․ Կազմի՛ր տրված բայերի բոլոր դերբայական ձևերը, ընդգծի՛ր հիմքերը և պատասխանի՛ր հարցերին:
Գրել, կարդալ, տեսնել, սառչել, բարձրանալ, մոտենալ, մոտեցնել:
Անորոշ — ել, ալ-գրել կարդալ, տեսնել բարձրանալ, մոտենալ մոտեցնել
Համակատար — ելիս, ալիս —գրելիս կարդալիս, տեսնելիս սառչելիս, բարձրանալիս, մոտենալիս, մոտեցնելիս
Հարակատար — ած —գրած կարդացած, տեսած սառած, բարձրացած, մոտեցած
Ենթակայական — ող —գրող, կարդացող, տեսնող, սառչող, բարձրացող, մոտեցող
Անկատար — ում (եմ) —գրում, կարդում, տեսնում, սառչում, բարձրանում, մոտենում, մոտեցնում
Կատարելի — ելու, ալու (եմ) —գրելու, կարդալու, տեսնելու, սառչելու, բարձրանալու, մոտենալու, մոտեցնելու
Վաղակատար — ել (եմ) —գրել կարդացել, տեսնել, սառչել, բարձրացնել, մոտեցնել
ժխտական — (չեմ) ի, ա –չեմ գրի չեմ կարդա, չեմ տեսնի, չեմ սառչի, չեմ բարձրանա, չեմ մոտենա, չեմ մոտեցնի
2․Ընդգծված դերբայական դարձվածները վերածի՛ր երկրորդական նախադասությունների: Ո՞ր դերբայից ինչպիսի՞ դիմավոր ձևեր են ստացվում:
Շտապ եզրակացություն անելիս կարելի է սխալվել:
Երբ շտապ եզրակացություն ես անում, կարելի է սխալվել։
Բնության հավասարակշռությունը խախտելիս պետք է մտածել հետևանքի մասին:
Երբ բնության հավասարակշռությունը խախտում ես, պետք է մտածել հետևանքի մասին։
Բնության մեջ հավասարակշռության խախտումը վնաս է հասցնում իրենց սխալները երբեմն շատ ուշ գիտակցող մարդկանց:
Բնության մեջ հավասարակշռության խախտումը վնաս է հասցնում այն մարդկանց, որոնք երբեմն իրենց սխալները ուշ են գիտակցում։
Կենդանաբանները հավաքեցին որսի ժամանակ խփված աղվեսները:
Կենդանաբանները հավաքեցին աղվեսներին, որոնք խփվել էին որսի ժամանակ։
Դեպի մորուտը ուղղություն վերցրած հետախույզը կտրուկ թեքվեց դեպի լանջը:
Հետախույզը, որ ուղղությունն էր վերցրել դեպի մորուտը, կտրուկ թեքվեց դեպի լանջը։
Երկրի ձգողության ազդեցության տակ գտնվող բեռը կախենք թելից: Բեռը, որ գտնվում է Երկրի ձգողության ազդեցության տակ, պետք է կախենք թելից։
3․Ընդգծիր դերբայական դարձվածները։ Ուշադւություն դարձրու կետադրությանը։
Փորձելով պայքարել նրա դեմ՝ ես հասկացա, որ պարտված եմ:
Ես, փորձելով պայքարել նրա դեմ, հասկացա, որ պարտված եմ:
Ես պատահաբար ընկա՝ ուժեղ ցավեցնելով ու վնասելով ոտքս:
Շուտով տուն վերադարձավ Կարինեն՝ կրծքին մի գեղեցիկ ծաղկեփունջ սեղմած:
Սուրենը, հասկանալով իր սխալը, ներողություն խնդրեց բոլորից:
Աստղիկ տատիկը լալիս էր՝ պատմելով իր ընտանիքի հետ կատարված ոճրագործության մասին:
Փոքրիկն արթնացավ՝ վախեցած անսպասելի ու հանկարծակի աղմուկից:
Գուրգեն պապիկը, գլուխը դժգոհությամբ օրորելով, խոսում էր մեր կառավարության վարած քաղաքականությունից:
Արմինեն ասմունքի դասերի էր հաճախում ՝ ցանկանալով լավ ու ճանաչված դերասանուհի դառնալ:
Հրճվանքից ասես ոտքերը գետնից կտրված՝ փոքրիկ Հրաչիկն անհամբեր սպասում էր իր նվերին:
Քննության օրը հուզված ու փոքր-ինչ շփոթված ուսանողները, կրկնելով հարցաշարը, սպասում էին իրենց հերթին:
Հնագետները պատմում էին,որ գտել են մի արհեստական սիրտ՝ շատ հմտորեն պատրաստված:
Հիացած ու զարմացած մեր գեղատեսիլ ու զարմանահրաշ բնությամբ ու պատմամշակութային կոթողներով՝ զբոսաշրջիկներն ամեն տարի գալիս են Հայաստան:
Վիրավոր գայլը, աստիճանաբար խեղճանալով, պատրաստ էր անձնատուր լինել:
Տղան մտածում էր իր անելիքների մասին՝ հայացքը հառած պատից կախված նկարին:
Փորձելով լավ ներկայացնել տնային աշխատանքը՝ աղջիկն աշխատում էր չշտապել ու առոգանությամբ կարդալ:
Նկարիչը, նայելով բնորդուհու գեղեցիկ մարմնին, փորձում էր ընդգծել ամեն մի մանրուք:
Տիկին Աիդան գնաց մոտակա գեղեցկության սրահ՝ մազերը հարդարելու:
Լրացուցիչ կրթություն
1․ Կարդալ, դուրս գրել անհասկանալի բառերը և բառարանի օգնությամբ բացատրել։
2․ Ի՞նչն է երգիծվում ստեղծագործության մեջ։ Հիմնավորեք։
Մարդը, քաղաքակիրթ մարդու պահվածքը, իշխանությունները, ծեծի տարբեր աստիճանները։
3․ Դուրս գրեք այն հատվածները, որոնք դուք համարում եք առավել երգիծական։
Սոկրատեսի կինը, սաստիկ բարկացած, ծեծում է հույն փիլիսոփային եւ դրանով չհագեցած՝ ձեռքի կուլան փշրում է նրա գլխին։ (Զարմանալի կերպով ամեն չար բան կնոջից է գալիս)։
Շատ երկար քրքրելով պատմական անցյալը, ես չկարողացա իմանալ, թե մարդն առաջին անգամ իրե՞ն է ծեծել, թե՞ ավանակին։ Այս կարգի պրպտումներս ինձ միայն այն եզրակացությանը բերին, որ ծեծը տեղի է ունենում միայն քաղաքակիրթ մարդու եւ ընտանի անասունի շրջանում։ Վայրի գազանին հայտնի չէ, թե ինչ բան է այդ զարմանալի ակտը։
Կյանքումս ես ծեծվել եմ երկու տեղ։ Մեկը՝ դպրոցում, մյուսը՝ Ստալինի ժամանակ բանտում։ Դպրոցում ծեծվել եմ թվաբանության դասին։ Սխալվում էի, չէի իմանում, որ երկու անգամ երկու անում է չորս։ Ասում էի՝ հինգ։ Իսկ բանտում ճիշտ դրա հակառակը։ Ծեծվում էի ճշմարիտը խոսելուս համար. ասում էին պետք է սխալ խոսես, որ չծեծենք։
Ծեծի պատմական տեսությունը։ Լեռ Կամսար
Թե ո՞ր դարում է առաջ եկել ծեծը, հայտնի չէ։ Այն, որ մեր աշակերտության ժամանակ մեզ ծեծում էին եւ ասում՝ «ծեծը դրախտից է եկել», պատմական փաստերով չի ապացուցվում։ Դրախտում Աստված բոլոր իրավունքներն ուներ ծեծելու Եվային իր պատվազանցության համար, բայց չծեծեց։ Հնում մարդիկ ինչքան ասես կռվել են իրար հետ, սպանել, ջարդել, փշրել են, բայց երբեք թույլ չեն տվել իրար ծեծել։
Վայրենին անգամ մորթել կերել է մարդուն, բայց վրան ձեռք չի բարձրացրել։ Ծեծի մասին մենք լսում ենք առաջին անգամ Հին Հունաստանից, մոտավորապես չորս հազար տարի Քրիստոսի թվականությունից առաջ։ Սոկրատեսի կինը, սաստիկ բարկացած, ծեծում է հույն փիլիսոփային եւ դրանով չհագեցած՝ ձեռքի կուլան փշրում է նրա գլխին։ (Զարմանալի կերպով ամեն չար բան կնոջից է գալիս)։ Ծեծն իր բնույթով անհատական է։ Չի պատահել դեպք, որ ազգ ազգի վրա հարձակվի եւ ծեծի նրան։ Հետեւաբար, ծեծը մարդկությունը ծառայեցրել է միայն իր անհատական կարիքների համար։ Ծեծի կողմից մարդուն բախտակից է անասուններից մեր խեղճ ավանակը։ Մարդը նրան էլ է ծեծում անխնա։ Բայց ավանակները մարդուց բախտավոր են նրանով, որ նրա քուռակին չեն ծեծում փոքր ժամանակ, ընդհակառակը, սիրում եւ փայփայում են այնքան ժամանակ, մինչեւ նա ծեծունակ է դառնում։ Իսկ մարդու հետ ճիշտ դրա հակառակն է պատահում։ Մարդու երեխան ծեծվում է տանը ծնողների կողմից, հետո իր ծեծը կատարելագործում է դպրոցում ուսուցչի օգնությամբ։ Ավանակը մարդուց բախտավոր է եւս մի այլ կողմով։ Ամեն երկրում կենդանիների պաշտպան ընկերություններ կան կազմված, որոնք արգելում են անասունի վրա ձեռք բարձրացնել։ Քսանչորս թվականին մեզ մոտ էլ կար, որի նախագահն էր մի տիկին՝ Մալխասյան ազգանունով. նա միջամտում էր գյուղացու գործերին, թույլ չտալով (գեթ) քաղաքում ծեծել իր ավանակին։ Գյուղացին էլ նախ գյուղում ծեծում էր կենդանուն՝ հետո քաղաք իջեցնում։ Շատ երկար քրքրելով պատմական անցյալը, ես չկարողացա իմանալ, թե մարդն առաջին անգամ իրե՞ն է ծեծել, թե՞ ավանակին։ Այս կարգի պրպտումներս ինձ միայն այն եզրակացությանը բերին, որ ծեծը տեղի է ունենում միայն քաղաքակիրթ մարդու եւ ընտանի անասունի շրջանում։ Վայրի գազանին հայտնի չէ, թե ինչ բան է այդ զարմանալի ակտը։ Եթե պետք է պարզել, թե այդ ակտը մարդու ո՞ր ֆիզիոլոգիական պահանջի բավարարումն է, ես չեմ կարող ձեզ ասել, դա ձեզ կասի բժիշկը։ Սուտ, թե սխալ՝ չգիտեմ, մի բժշկական գրքում կարդացել եմ, որ սեռական անտարբերություն ունեցող ամուսինը խնդրում է կնոջը մտրակով ծեծել իրեն՝ եռանդի գալու համար։ Եթե այս բանը ճիշտ լինի, ծեծը կշարունակվի մարդկանց մեջ հավիտյանս հավիտենից ու երբեք չի վերանա աշխարհից։ Կյանքումս ես ծեծվել եմ երկու տեղ։ Մեկը՝ դպրոցում, մյուսը՝ Ստալինի ժամանակ բանտում։ Դպրոցում ծեծվել եմ թվաբանության դասին։ Սխալվում էի, չէի իմանում, որ երկու անգամ երկու անում է չորս։ Ասում էի՝ հինգ։ Իսկ բանտում ճիշտ դրա հակառակը։ Ծեծվում էի ճշմարիտը խոսելուս համար. ասում էին պետք է սխալ խոսես, որ չծեծենք։ Ինքս՝ հարազատ սովետական քաղաքացի, ոչ մի զանցանք չկատարած։ Ասել են՝ կանգնիր, կանգնել եմ, ասել են՝ նստիր, նստել եմ։ Բայց ստիպում էին ինձ խոստովանել, որ ես կառավարության «նստի՛ր» հրամանին կանգնել եմ, իսկ «կանգնի՛ր» հրամանին՝ նստել։ Իսկ ես, որովհետեւ սուտ խոսել չեմ իմանում, չէի խոստովանում այդ բանը եւ ծեծվում էի։ Այս փաստն էլ գալիս է ասելու, որ ծեծը հավիտենական երեւույթ պիտի դառնա։ Որովհետեւ մարդը կամ սուտ պիտի խոսի, կամ ճիշտ ու երկու դեպքում էլ ծեծվի… Ի՞նչ արած։ Ծեծվենք, տեսնենք՝ մեր վերջն ի՞նչ կլինի։
Նկարը՝ Շուշան Փաշինյանի